
DON QUIXOTE (DQ) 'nin REM UYKUSU DAVRANIŞ BOZUKLUĞU
"Hikayenin bitmesine fazla bir şey kalmamıştı ki , DQ’un yatmakta olduğu ardiyeden
Sanço Panza telaş içinde çıkıp haykırmaya başladı:
“Beyler imdat, koşun efendime yardım edin; bugüne kadar gördüğüm en çetin en zorlu kavgaya girişti. Tanrı şahidimdir, saygıdeğer Prenses Micomicona’nın düşmanı olan deve öyle bir kılıç darbesi indirdi ki, devin kafası şalgam gibi ortadan ikiye ayrıldı!”
Bu sırada odadan büyük bir gürültü ve DQ’un şu haykırışları işitildi:
“Kolla kendini, haydut, alçak, rezil herif! Elimdesin artık.
O palanın bir faydasını göremeyeceksin!”…
Bunları söyleyip odaya girdi; diğerleri de peşinden girdiler
ve DQ’yi dünyanın en tuhaf kılığında buldular….
Sol koluna SP’nin, gayet iyi bildiği sebepten ötürü hınç beslediği battaniyeyi sarmıştı;
sağ elindeki çıplak kılıcı ise dört bir yana sallıyor, gerçekten bir devle savaşıyormuş gibi konuşuyordu.
İşin en garip yanı da, gözlerinin açık olmamasıydı;
çünkü uyuyor ve rüyasında devle savaştığını görüyordu.
Giriştiği serüvenin hayali o kadar güçlü olmuştu ki,
rüyasında Micomicon krallığına vardığını, düşmanla savaşa
tutuştuğunu görmüştü.
Deve kılıç salladığı zannıyla tulumlara o kadar çok
kılıç indirmişti ki, bütün oda şarapla dolmuştu. Bunu gören hancı
o kadar kızdı ki, DQ’un üstüne saldırıp yumruklamaya başladı.
Cardenio’yla rahip elinden almasalar, devle savaşa
hancı son verecekti.
Zavallı şövalye bütün bunlara rağmen uyanmıyordu,
sonunda berber kuyudan iri bir kazan soğuk su getirip başından
aşağı boşalttı; DQ da uyandı. Ama içinde bulunduğu durumu fark
edecek kadar uyanamadı."
DON QUIXOTE
Miguel de Cervantes
(1547-1616)
“MÜNASEBETSİZ MERAKLININ
HİKAYESİ SON BULUR”
S: 311-312
1.Kısım: 1605
2.Kısım: 1615
Çeviri: Rosa Hamken, Yapı Kredi Yayınları.
7. Baskı İstanbul Ekim 2004